دلربای بی نشان...!...!...!

و چه آرام است و چه زیباست قلم دوست که من در گروی آتش دوزخ در همان خاموشی ها و همان مهرورزی ها و چشمان مادرانه ای که در شب میدرخشد، من میخواهمش از دل که تو میخوانی مرا هم...!

پ.ن ۱: اینم یه پست نسبتا" بلند که اینقد به من گیر ندید...!...!...!
پ.ن ۲: نظر هم بدید!